Na al het draaien, woelen en andere gevechten met lakens en dekens belanden we in Arequipa op zo`n 2400 meter waardoor we één dekentje minder hebben om mee te stoeien. Naast alle mooie koloniale gebouwen zijn het vooral de omliggende bergen met sneeuwtoppen die het ´m doen. Na een paar dagen door Arequipa gestruind te hebben en al het Nasca zand uit onze kleren geschut te hebben,besluiten we dat het tijd is voor DE highlight van de Arequipa region: de Colca Canyon.
Deze kloof is meer dan 2x zo diep als de Grand Canyon blijkbaar en op z`n grotere broer enkele honderden kilometers verderop na, is het de 1 na diepste kloof ter wereld. Tenminste..dat zeggen ze. Op dit moment in onze trip nemen we Latin Amerikaanse termen al niet meer al te serieus máár het is in elk geval een grote, diepe kloof. :)

Na onze hike in de Andes bij Huaraz besluiten we ook dit zelf te doen. Dit keer zal het een driedaagse tocht worden met overnachtingen in de Canyon. We laten onze grote backpacks in Arequipa en stappen met een klein rugzakje en slaperige oogjes om 3AM in het busje dat ons naar de Canyon zal brengen. De tocht duurt welliefst 6uur en als we aankomen realiseren we ons ook nog eens dat het een stuk hoger is dan Arequipa en daarmee veel kouder. Rillend stellen we onszelf gerust dat we het vast warmer gaan krijgen wanneer we beginnen met hiken...

Eerst staat er echter nog iets belangrijkers op het programma, het spotten van Condors! Helaas gebeurd dit samen met meer dan 100 andere tourbussen wat het geheel nogal een Chinees massa-toerisme gevoel geeft. De condors komen echter braaf voorbij vliegen wanneer wij met z`n allen boven aan de kloof staan opgesteld. Ondanks alle telelenzen om ons heen is het best speciaal om deze grote beesten voorbij te zien vliegen!

Daarna beginnen we aan `de wandeling`. We hebben een mega globaal kaartje maar besluiten de groepjes mét gids toch een beetje in het oog te houden. Na 4uur afgedaald te hebben, besluiten we dat dalen toch niet zoveel gemakkelijk is dan klimmen. We zijn nu aan de andere kant van de kloof en lunchen in een `dorpje` in de middle of nowhere waar ze quinoa soep en llama vlees serveren, echte local dishes. Volgens ons zelf gemaakte schema zouden we hier de 1e nacht doorbrengen maar omdat het slechts middag is besluiten we dat we nog wel verder kunnen.
Met wat globale navraag in het Spaans, wat we maar half begrijpen, gaan we op pad voor het 2e gedeelte wat een stuk inspanender is. We stijgen zo´n 1000m, lopen langs smalle oude Inca waterwegen en langs groepjes verlaten ezels. We zijn blij wanneer we eindelijk een tandloos oud menneke tegenkomen met drie koeien, om te vragen of we eigenlijk wel de goede kant opgaan. We zien een soort knik en gokken op een goede afloop. Na zo´n 4uur komen we eindelijk aan bij een plek in het dal die ze `Oasis` noemen. Nog net voor het donker checken we in, in een willekeurig `hostel` waardoor we uiteindelijk in een soort Afrikaans hutje belanden met 2 bedden op een kale, aarde vloer. Wat hier `Oase` aan is, is mij een raadsel..
Blijkbaar hebben we toevallig de enige toko in het dal uitgekozen met stroom en kunnen we zelfs nog genieten van een maaltijd! Wanneer we na een dag flink hiken besluiten dat een douche wel op z`n plaats is, worden we verrast door een van de meest gore douches van onze hele trip. Niet alleen is het ijskoud water, er drijft van alles in de douche wat je liever niet wilt aanraken... Kortom, een geweldige oase na een dag lang hiken!
Qua nachtleven valt er niet veel te beleven en we belanden vroeg in ons bedje om de volgende dag om 5AM weer op te staan voor de laatste hike de kloof uit. Helaas is ons Afrikaanse hutje een magneet voor ratten en worden we de hele nacht belaagd met geritsel en geknaag aan ons `ontbijt`. Sommige mensen konden daar iets beter tegen dan anderen!! : )
Moe en met een ratten-kater staan we op in het pikdonker en al snel beginnen we met onze fashionable hoofdlampjes aan de tocht de kloof uit. Omdat er vanuit de kloof verder geen licht komt,genieten wevan de bizar mooie sterrenhemel waarbij je de melkweg supergoed ziet.
Hierna is de 3uur durende klim omhoog weer de werkelijkheid. Hoewel het supermooi is om onderweg de zonsopgang te zien, is het een vrij pittige en zware klim, omhoog, omhoog en omhoog! Wederom zorgt dit natuurlijk voor een geweldige sfeer binnen het reisgezelschap! We zijn blij dat we onderweg soort van `ontbeten` hebben, zodat er geen doden gevallen zijn... : )
Echter zien we ook mensen op een muilezel de trip omhoog maken, wat toch een beetje een goed gevoel geeft. Wanneer er echter geen einde lijkt te komen aan de klim omhoog klinkt er regelmatig ¨dit was jouw goede idee!!!¨. Desalnietemin bereiken we samen (!) netjes in 3uur de top, wat het worstelen met de klim meer dan waard maakt.

Wanneer we moe maar voldaan in het plaatselijke gehucht de bus terug naar Arequipa gevonden hebben, stuiten we nog op een baby Alpaca die net heeft ondervonden dat je een cactus beter niet kunt knuffelen met je neus. Het beestje was super nieuwsgierig en vond vooral onze camera erg interessant. Met spierpijn verlaten we uiteindelijk Arequipa richting Cusco waar we opzoek gaan naar culinaire lekkernijen, souvenirs èn Machu Picchu!!!