De Evenaar Voorbij
04 jun. 2011
🇵🇪
vanuit Peru
Als we denken aan wat highlights van onze ´Central America trip´ denken wij aan: strand, salsa,
lekker eten, tropisch klimaat, canyons, zee, cultuur, jungle, wildlife, inheemse bevolkingsgroepen, natuur, vulkanen etc. Meer dan voor herhaling vatbaar!
Waar vindt je dat naast Centraal Amerika? Onze gedachte: Zuid Amerika!
Waar vindt je dat naast Centraal Amerika? Onze gedachte: Zuid Amerika!
We zijn immers ¨in de buurt¨ dus why not? Via El Salvador vliegen we dan ook op 20 april (we lopen nogal achter met dit blog ja...) naar Lima in Peru!
In Lima verblijven we vooral in de wijk Miraflores. In tegenstelling tot wat de horrorverhalen over down- town Lima ons doen geloven, schijn je in Miraflores redelijk veilig
over straat te kunnen. Fijn, want één beroving vinden we genoeg.
We gebruiken onze tijd hier vooral om onze gardarobe aan te passen. Voorbereid als wij altijd zijn, komen we er namelijk pas achter wat voor klimaat er in de rest van Peru heerst, wanneer we de Lonely Planet na een paar dagen eindelijk op de kop weten te tikken.
Want wat gaan we hier eigenlijk doen in Peru? Het oude Inca complex Machu Picchu en het Titicaca meer stonden sowieso op ons lijstje maar verder...
Als we op de kaart kijken wordt het ons al snel duidelijk, we gaan de Andes in! En dan weten zelfs wij, onnozele rugzaktoeristjes, dat een korte broek en slippers niet volstaan!
Het goede nieuws is dan ook dat Lima vollop shop mogelijkheden biedt met warenhuizen en shoppingmalls (niet iedereen van ons reisgezelschap ziet dit als een positief punt helaas). Het minder goede nieuws is, dat het Semana Santa is, oftewel, de ´heilige week´die vooraf gaat aan Pasen. En dat betekent in zowel Centraal als Zuid Amerika: chaos!
We gebruiken onze tijd hier vooral om onze gardarobe aan te passen. Voorbereid als wij altijd zijn, komen we er namelijk pas achter wat voor klimaat er in de rest van Peru heerst, wanneer we de Lonely Planet na een paar dagen eindelijk op de kop weten te tikken.
Want wat gaan we hier eigenlijk doen in Peru? Het oude Inca complex Machu Picchu en het Titicaca meer stonden sowieso op ons lijstje maar verder...
Als we op de kaart kijken wordt het ons al snel duidelijk, we gaan de Andes in! En dan weten zelfs wij, onnozele rugzaktoeristjes, dat een korte broek en slippers niet volstaan!
Het goede nieuws is dan ook dat Lima vollop shop mogelijkheden biedt met warenhuizen en shoppingmalls (niet iedereen van ons reisgezelschap ziet dit als een positief punt helaas). Het minder goede nieuws is, dat het Semana Santa is, oftewel, de ´heilige week´die vooraf gaat aan Pasen. En dat betekent in zowel Centraal als Zuid Amerika: chaos!
De meningen in de guidebooks zijn verdeeld, óf je moet het juist meemaken omdat er dan allemaal aparte,gave dingen gebeuren. Óf, je kunt het beter vermijden omdat het hele
land vrij heeft of neemt, alle hotels en bussen vol zitten etc. Tegen de tijd dat wij ons realiseren dat het NU Semana Santa is, zitten we er al middenin. Gelukkig valt ¨de schade¨ in Lima heel erg
mee. In Miraflores is geen gave, authentieke optocht of iets dergelijks te zien máár alle shops zijn ook dicht waardoor we nog wat langer moeten wachten op onze extra lange broek en dichte schoenen
(lees: WANDELschoenen...yes, I know..). En hoewel Lima aan zee ligt en er overdag best een lekker temperatuurtje hangt, koelt het ´s nachts dusdanig af dat we met de ´one and only´ lange broek en
trui die we hebben in ons stapelbedje kruipen.
Om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk dumpen we slippers en korte broeken en maken we de nodige wollen sokken en spijkerbroeken buit. Daarnaast maken we een ´mental
note to ourselves´, dat we de Lonely Planet van Bolivia kopen vóór we de grens overgaan. Gewoon zodat we dan eindelijk een keer een beetje weten wat ons te wachten staat.
We laten Joran en z´n makkers in Lima verder voor wat het is en nemen de nachtbus naar Huaraz, op naar de Andes!Wanneer je vanuit Centraal Amerika komt is het onbeschrijfelijk
hoe je zo´n nachtbus ervaart. Er is zowaar een toilet ´aan boord´, we krijgen een dekentje (!!) en zelfs een snack. Een totaal andere wereld dan de oude Amerikaanse schoolbussen in
CA.
In Huaraz komen we slaapdronken rond 6AM aan waardoor we de fout maken om bij ¨Johnny¨ en z´n kameraden in z´n busje te stappen. Niet dat Johnny een gevaarlijke crimineel is
of iets dergelijks maar het ¨we rijden je gratis langs alle hostels¨ resulteert er natuurlijk in dat we door toedoen van Johnny in een hostel van z´n zus ofzo belanden, vér uit het centrum. En
bedankt! En of we om 7AM even wat tours bij hem willen bestellen want dat regelt ie ook... Adioooos....!
De komende dagen beschuldigen wij elkaar er continue van dat de ander toch écht degene is die zich door Johnny heeft laten omlullen en dat het daarom de schuld van de ander is dat we nu elke keer dat pokke eind moeten lopen naar het centrum. : )
De komende dagen beschuldigen wij elkaar er continue van dat de ander toch écht degene is die zich door Johnny heeft laten omlullen en dat het daarom de schuld van de ander is dat we nu elke keer dat pokke eind moeten lopen naar het centrum. : )
Hoewel Huaraz een van de lelijkste steden is die we ooit gezien hebben, maakt de omgeving het allemaal meer dan goed. De Cordillera Blanca, het gedeelte van de Andes rondom
Huaraz is buiten gewoon prachtig. Je hoeft niet eens de stad uit om de sneeuwpieken rondom Huaraz te kunnen zien en met de strak heldere blauwe lucht is het een bizarre verandering van landschap
voor ons. We hadden ons dit absoluut niet bij Peru voorgesteld toen we het ticket boekten, maar het is buitengewoon bijzonder.
We maken een uitstapje naar een gletsjer, Pastoruri, op 5000m. Het laatste uurtje omhoog naar de gletsjer moet je lopen en dan merk je opeens heel goed dat je al op zo´n 4800m
zit! Als het dan nog gaat sneeuwen is het helemaal perfect en kan de sfeer in dit reisgezelschap niet meer stuk! Wonder boven wonder laten we elkaar heel, want het uitzicht is gewoon té mooi.
Vooral Gjalt is helemaal in z´n nopjes en is bijna niet meer weg te trekken van de gletsjer. Op de terugweg stoppen we nog bij allerlei ¨bijzondere¨ punten in de vallei, van de bizarre plant/cactus
Puya Raimondi tot meren met zeven kleuren blauw. Overal snellen we doorheen met een ¨vamos! vamos!¨ schreeuwende gids achter ons aan...
Omdat we de Maya´s in Centraal Amerika ook eer hebben aangedaan besluiten we de pré Inca volkeren van deze regio ook een kans te geven. We begeven ons naar een ruïne complex
Chavin de Huantar, ruim 3uur rijden van Huaraz, je moet er wat voor over hebben. De uitzichten onderweg alleen al zijn bizar, helderen meertjes, ruwe vlaktes met slechts af en toe een hutje en
overal op de achtergrond, sneeuwtoppen!
Het ruïne complex vinden we ¨wel aardig¨ maar die Maya´s konden toch iets beter stenen stapelen... Wel zien we hier onze eerste ¨wilde¨ lama´s, wat toch ook niet onbelangrijk is als je toch eenmaal in Peru bent. Dan mogen we nog naar hét museum, waar een trieste vertoning wacht van een soort papier maché prehistorische dolfijn. Blijkbaar zijn hier ooit delen van botjes gevonden waarvan ze dénken dat er hier dus bepaalde dino´s geleefd hebben... right...we houden het wel bij die sneeuwtoppen!
Het ruïne complex vinden we ¨wel aardig¨ maar die Maya´s konden toch iets beter stenen stapelen... Wel zien we hier onze eerste ¨wilde¨ lama´s, wat toch ook niet onbelangrijk is als je toch eenmaal in Peru bent. Dan mogen we nog naar hét museum, waar een trieste vertoning wacht van een soort papier maché prehistorische dolfijn. Blijkbaar zijn hier ooit delen van botjes gevonden waarvan ze dénken dat er hier dus bepaalde dino´s geleefd hebben... right...we houden het wel bij die sneeuwtoppen!
Ons laatste doel in Huaraz is een hike naar Laguna 69, oftewel gletsjermeer nr. 69. We horen van anderen dat deze trip prima alleen te doen is en wanneer we ook nog een globale
kaart vinden besluiten we dan ook om zonder gids dit Andes avontuur aan te gaan.
De door ons ingehuurde taxi meneer die ons naar het startpunt brengt en op ons wacht, neemt ook de Zuid Koreaanse Kim mee, waardoor we met z´n drieën aan de klim beginnen. De rit naar het startpunt was al bijzonder mooi en Gjalt kon zijn ogen niet afhouden van de top van Huascaran, de hoogste berg van Peru. Maar wanneer we aan de hike beginnen wordt het zelfs nog beter en mooier. Langs helder blauwe meren lopen we over weides waar we langs koeien lopen die rustig staan te grazen, we steken riviertjes over, lopen langs watervallen en hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt. Wanneer je denkt dat je alleen op dit smalle paadje bent, komt er opeens een verdwaalde koe je tegenmoet die duidelijk verwacht dat JIJ aan de kant gaat. Dit stukje Peru is echt bizar mooi, waar je ook kijkt zie je hoge sneeuwtoppen en je kunt wel overal foto´s van blijven maken.
Eerlijk is eerlijk, niet iedereen trok de klim van 4000m naar 4700m even goed. En dan bedoelen we niet Kim...! Maar laten we zeggen dat de inzet ook telt en uiteindelijk kwamen we alle drie op het eindpunt aan, HET meer 69! We kunnen jullie vervelen door te klagen dat je op 4300m een stuk lastiger zuurstof binnen krijgt dan op ons fijne (onder) zeeniveau, maar laten we gewoon eerlijk zijn: Coby had het behoorlijk zwaar de laatste 150m! Maar het uitzicht op het helderblauwe meer, onderaan de gletsjer maakte de klim van 3,5uur meer dan waard.
De door ons ingehuurde taxi meneer die ons naar het startpunt brengt en op ons wacht, neemt ook de Zuid Koreaanse Kim mee, waardoor we met z´n drieën aan de klim beginnen. De rit naar het startpunt was al bijzonder mooi en Gjalt kon zijn ogen niet afhouden van de top van Huascaran, de hoogste berg van Peru. Maar wanneer we aan de hike beginnen wordt het zelfs nog beter en mooier. Langs helder blauwe meren lopen we over weides waar we langs koeien lopen die rustig staan te grazen, we steken riviertjes over, lopen langs watervallen en hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt. Wanneer je denkt dat je alleen op dit smalle paadje bent, komt er opeens een verdwaalde koe je tegenmoet die duidelijk verwacht dat JIJ aan de kant gaat. Dit stukje Peru is echt bizar mooi, waar je ook kijkt zie je hoge sneeuwtoppen en je kunt wel overal foto´s van blijven maken.
Eerlijk is eerlijk, niet iedereen trok de klim van 4000m naar 4700m even goed. En dan bedoelen we niet Kim...! Maar laten we zeggen dat de inzet ook telt en uiteindelijk kwamen we alle drie op het eindpunt aan, HET meer 69! We kunnen jullie vervelen door te klagen dat je op 4300m een stuk lastiger zuurstof binnen krijgt dan op ons fijne (onder) zeeniveau, maar laten we gewoon eerlijk zijn: Coby had het behoorlijk zwaar de laatste 150m! Maar het uitzicht op het helderblauwe meer, onderaan de gletsjer maakte de klim van 3,5uur meer dan waard.
Verder maken we in Huaraz kennis metmate de coca, een thee die gezet wordt van coca bladeren. Hoewel de Nederlandse douane deze
blaadjes als een ´class A drug offense´ ziet, wordt je er niet high van of iets dergelijks. Coca bladeren worden in de Andes vooral gebruikt voor thee tegen hoogteziekte, locals kauwen er vaak op
voor energie en men draagt bijna altijd (schijnbaar) een klein zakje met coca bladeren met zich mee voor geluk/gezondheid etc. Wij vinden het vooral erg lekker maar zien er toch maar vanaf om deze
thee in Nederland te introduceren.
Na
een geweldige tijd in Huaraz gaan we op weg naar ons laatste bezoekje aan de kust van deze trip!
Hasta luego!
Reacties
Reacties
05 jun. 2011, 08:36
Eerst jullie verhaal gelezen....toen de foto's bekeken.....ik ben helemaal verkocht. Wat een prachtig land!
05 jun. 2011, 13:39
ik heb eerst foto's gezien, daarna verhaal gelezen, ook ontzettend mooi, zulke schoonheid wil iedereen wel!
05 jun. 2011, 16:33
heb alleen nog het verhaal gelezen, ga zo direct van de foto's genieten. Jullie talent om human interest te mengen met eigen ervaringen met cultuur en landschap leidt ook hier weer tot een smakelijk verhaal dat nieuwsgierig maakt.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!