Het is kerstochtend in Zipolite Mexio. Naast mij zit een hippie die zichzelf, de avond daarvoor, in brand heeft gestoken, tegenover mij ligt een ´huisgenoot´ na het roken van wat heroine druk te gebaren en te praten met het plafond, in de keuken staat een naakt bejaard stel, wij zelf zitten nuchter en gekleed aan ons kerstontbijt, in deze setting zijn wij duidelijk de vreemde eenden in de bijt.

Na de overdosis kerkjes en cultuur in Oaxaca leek het ons gepast om een aantal dagen vrij te nemenen lekker te gaan genieten van het strand en de feestdagen in Zipolite. De shuttle bus werd geboekt en zodoende begon onzevakantie naar Zipolite, de plek van zon, zee, strand, stoners en nudisten.
Nadat we zijn ingechecked in ons guesthouse wordt een bezoek gebracht aan het strand dat direct bij de voordeur van onze bungalow begint. We hebben geluk, we worden getrakteerd op elk denkbaar cliché én meer! De zon zakt langzaam in zee terwijl de lucht rood kleurt, de zee is azuur blauw en schittert als duizend sterren bij het ondergaan van de zon, het parelwitte strand wordt omlijst door een dikke rij palmbomen, pelikanen sieren de hemel en de serveza is koud en komt in literflessen. Als toegift op dit natuurspèctacel worden wij getrakteerd op een een strand vol nudisten, dat met inhet ene hand het geslachtsdeel en in het andere een joint of serveza, geniet van de perfecte ansichtkaart.

Geheel in de geest van Zipolite trekken wij ook meteen de kleding uit en roken tevreden een lekker pijpje heroine mee, kan trouwens ook een biertje met kleren aan zijn geweest. Anyway........., hippies trekken muizen aan! Die nacht blijkt dat onze bungalow geannexeerd te worden door duizenden muizen. Keutels vallen vanuit het palmbladeren dak in ons bed, het dekbed beweegt onnatuurlijk en het geknaag en geritsel is haast ondraagelijk. Vreemd eigenlijk, die dingen zie je dan weer nooit op die cliché ansichtkaarten.

De tsunamie van muizen dwingt ons, na één nacht, te wisselen van guesthouse. Noodgedwongen roeien we daarom door de massa ganja verkopers van Zipolite heen opzoek naar een geschikt guesthouse. We komen uiteindelijk terecht bij Posada El Carizzo, een soort opvangtehuis voor verdwaalde hippies en doorgedraaide junks. De franse eigenarese is uiterst vriendelijk en het gegeven dat er een keuken aanwezig is besluit ons te doen inchecken. Het guesthouse heeft weliswaar geen uitzicht op zee maar daarentegen wel weer een zeer eigenaardig meubilair. Zo is daar Drew die zijn dag begint met het roken van een zware joint en dan uren naar het plafond staart, ook zijn er twee Mexicanen die de wiet verruild hebben voor heroine en meedoen met het staren, er zijn wat naaktlopers, wat hippies en wij. Omdat we de dag niet met heroine of marihuana beginnen worden we aanvankelijk wat vreemd aangekeken. Echter het meubilair went snel aan ons en wij aan hen, vooroordelen worden beslecht en elke dag ontstaat er een hechte vriendschap. Vaak met dezelfde personen trouwens, dan zijn ze de vorige dag weer eens vergeten!

Ondanks het feit dat we er niet geheel bij horen spenderen we mooie dagen tussen de hippies en nudisten op het strand. Zo bezoeken wij een nachtelijke vuurshow van Drew die onder invloed is en waarin hij ons getuigen maakt hoe hij zijn eigen broek in brand steekt. Drew krijgt zelf weinig impulsen door en dus is rollen en zand gooien de enige oplossing om erger te voorkomen. Uit wat zandgesputter maken wij op dat hij de reddingspoding waardeerd! De heroine rokende Mexicaantjes blijken ook aardige lui te zijn, we ruilen wat kralen en elastiekjes tegen biertjes en sigaretten. We haken aan bij wat Nieuw Zeelanders, Australiers, Oostenrijkers en Amerikanen en drinken een gezonde dagelijkse dosis.

Zipolite verdiend een nadere omschrijving. Het is zo'n dorp waar de tijdgeest van de jaren '60 nog steeds vrij rondwaart. Hippies, nudisten, innige (mannelijke)stelletjes, alles ademt Peace Love 'N' Rock & Roll.De economie wordt bepaald door ruilhandel van kralen en zelf gemaakte sierraden. Carriere, tijden materialisme zijn verboden woorden, hier draait het omcontact met natuur en je innerlijke zelf.

Uiteraard kunnen wij deze ' ver van onze bed show' waarderen maar in tegenstelling tot de meeste hippiesauriers zien wij toch wat tegenstrijdigheden in het hippie-bestaan. Ruilhandelblijkt eenrichtingsverkeer, namelijk van hippie naar toerist. De andere kant op moet er asorbitant worden betaald voor simpele dingen als films enbier. Het bestaan met de middelen van moeder aarde isverruild voor geimporteerde wijnen en goede kazen. Gitaarmuziek en kampvuurtjeszijn verruild voor digitale versies van de Stones op projectoren en geluidssets. Het commune gevoel bestaat nog steeds, maar ermoet wel voor betaald worden. Kortom, de hippies zijn afhankelijk geworden van het massatoerisme maar willen dit nog niet erkennen. Desondanks is Zipolite een bijzonder leuk dorpje met leuke mensen. Veel te doen is er niet, maar Zipolite is op zichzelf al attractief genoeg.

Om enigszins onderscheid te maken in de dagen onderbreken wij het gehang op het strand voor een speciale kerstviering. Kerst willen we speciaal maken en daarom varen wij uit, de Stille Oceaan op. Direct na de branding is het raak, uit het water steekt een enorme staartvin omhoog! De eerste walvis is een feit en dus is de missie al geslaagd! Een tiental minuten later is het wederom raak, ditmaal komt er een gigantische zij-vin uit het water omhoog! Het is weliswaar geen witte kerst maar twee walvissen met kerst vinden wij ook prima!Wel moet er bij gezegd worden dat de 'beestjes' enigzins ver bij ons vandaag waren, op Discovery hebben we betere beelden gezien. Gelukkig maken we wel van zeer dichtbij mee hoe een groepje zeeschildpadden met de boot mee zwemt.Het is fraai om te zien hoe elegant en ontspannen die beesten zich voortbewegen. Helaas is er echter altijd een select gezelschap aanwezig (vaak zijn het Amerikanen of Fransozen) dat het spectacel van dichterbij moet meemaken, en dus wordt er al snel gezwommen 'met'de schildpadden. Het beestje ploertert, probeert zichduidelijk vrij te maken en raakt overduidelijk in de stress. Beschaamd kijken wij een andere kant op...

Omdat we de afgelopen weken op water enbrood hebben geleefd besluiten wij met Kersteens stevig uit te pakken.Verse vis en gamba's gebakken in knoflook vormen ons kerstdiner.We doen ons uiterste best om te beseffen dat dit ons kerstdiner is maar die sfeer gaat, helaas, volledig aan ons voorbij. Een zielig aangekleed palmboompje moet dienst doen als surrogaat kerstboom maar het mist elk effect. Het strand en de 'beachkleding' brengt ons niet dichterbij het kerstgevoel, het is een beetje een trieste boel.

Gelukkig schijnt, zoals gewoonlijk, de dag hierna de zon weer vollop. Insmeren is een 'must' en wanneer we lezen dat het in Nederland een koude bittere ellende is, zitten wij alweer in onze handjes tewrijven dat wij in Mexico zitten en jullie thuis. Lang treuren wij danook niet om het gemis aan gourmet, kerststollen en lekker wijnen.Met een brede glimlach op ons gezicht brengen we dan ook de resterendedagen van onze vakantie aan het strand door, tot het tijd is om de rugzakweer in te pakken en de zee te verruilen voor het stadse bestaan in San Cristobal de las Cassas.

To be continued