Iedereen alsnog een gelukkig nieuwjaar!!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

¨Nachtelijke busritjes met bedjes die nét te klein zijn, een vies kussen en sigarettenpeuken overal¨. Ik zou deze Chinese variant van het fenomeen ´nachtbus´ bijna gaan missen en eigenlijk om slechts één reden: ik kan gewoon de slaap niet vatten, zittend in een bus. En zo is 12uur best lang..Dan dus nog liever een net te klein, vies bedje waarbij ik me in mijn lakenzak wurm en hoppa, niks meer aan doen!

Na dus nauwelijks geslapen te hebben, Gjalt iets meer maar dat mag ook geen naam hebben, komen we aan in Oaxaca. Man, we hebben wel even moeten oefenen op die naam, iets in de trant van ¨Wah-hak-kah¨. Wat we toch maar vreemd vinden klinken. Maar goed, zonder ontbijt en vrolijk als wat natuurlijk, beginnen we door de stad te sjokken op zoek naar een hostel. Het is nog best een understatement wanneer ik zeg dat ik dit gedeelte van ¨het reizen¨ nu al lichtelijk beu ben. Onze Bijbel LP strekt niet tot deze staat in Mexico waardoor we het moeten doen met de digitale versie op de e-reader van Gjalt. Met 10x inzoomen kunnen we ook daadwerkelijk wat zien en zo zien we zo´n beetje alle hostels, heuvel op, heuvel af, geen plek, te duur,geen te kip te bekennen, lopen, lopen. Om de klaagzang nog even voort te zetten: de liefdesrelatie met mijn toffe gifgroene backpack wordt zsm omgezet in een haat-liefdeverhouding! Na een paar kilometer lopen voelt dat ding toch best zwaar. ; )

Anyway, uiteraard vinden we uiteindelijk wat. Het wordt een prijzige dorm maar we vinden het onderhand allemaal wel prima, gooien onze tassen neer en ploffen zelf ook op een bank om na een tukje eens te gaan kijken waarom we hier eigenlijk zijn. Onze voorbereiding voor deze reis was al slecht maar ook tijdens de reis zijn we zo gemakzuchtig dat, bij wijze van, wanneer er een paar mensen zeggen dat stad X super tof is, we daar gewoon heen gaan en dan wel kijken wat er daar eigenlijk zo gaaf is.

Oaxaca is de hoofdstad van de gelijknamige staat aan de westkust van Mexico. Oaxaca ligt op een soort heuvel en is vooral een gezellige, koloniale stad met mega veel basilieken en andere kerken. De Spanjaarden zijn hier lekker bezig geweest zeg maar.
Van een nachtje doortrekken met zo´n busrit moeten we altijd even een dagje bijkomen ( ja ja we worden echt oud..) en spenderen de eerste dagen door Oaxaca te verkennen, bijna alle kerken te zien maar zeker niet meer allemaal te fotograferen, dansvoorstellingen in de stad, de drukte op het Zocalo in ons op te nemen ( het grote plein in bijna elke Mexicaanse stad) en de nodige hoeveelheid taco´s en quesadillas tot ons te nemen.

Wat betreft dat laatste hebben we het opgegeven, er bestaan gewoon géén universele vormen voor taco´s, burrito´s etc. Het lijkt op elkaar, maar steeds net niet. Goed, niet meer over lullen, gewoon eten. En dat doen we dan ook waardoor op een avond met de Nederlanders Mark & Idse, uit het hostel, in een Mexicaanse familie- vreetschuur belanden en ¨opeens¨ -met z´n vieren- een kilo tacovlees naar binnen zitten te werken. Het hostel blijkt na een paar dagen een broedplaats te zijn voor Nederlanders en wat Vlaamse Belgen wat we ook gewoon meerekenen. Dit resulteert in een hoop gezelligheid, vloeiend bier, sterke verhalen en creatieve ideeën omtrent DE perfecte wc waarbij je niks aanraakt als je weer eens zo´n smerig ding tegen komt. Oftewel, belangrijke onderwerpen!

We wagen ons een dag naar Hierve el Agua waarvoor we eerst 3x overstappen om in het dorpje Mitla te komen en vanaf daar nemen we een pick up colectivo (een soort pick up taxi waar zoveel mogelijk mensen in gepropt worden in de laadbak). Met deze pick up gaan we nog een uurtje over zandweggetjes, over bergen, waardoor we meteen wat van het droge, met cactus bezaaide landschap zien. Hierve el Agua betekent letterlijk ¨het water kookt¨. Eigenlijk lijkt het op een waterval maar het bestaat uit natuurlijk gevormd gesteente en natuurlijk freshwater springs waarvan de mineralen in het water ¨gestold¨ zijn en het geheel lijkt op een witte waterval. Ook zijn er natuurlijk gevormde bassins, die ondanks de naam absoluut niet heet zijn maar ijskoud waardoor we deze zwemsessie toch even overslaan.

Hoewel we in de provincies Yucatan en Chiapas onze portie (Maya) tempels wel gehad hebben in een paar weken tijd, is men toch enthousiast over het nabij gelegen Monte Alban, wat een tempel/ruïne complex is, gelegen op een berg (tja de naam geeft al een beetje wat weg he!). Aangezien het dit keer geen Maya site is maar Zapotec besluiten we toch te gaan bekijken wie van deze twee volkeren het beste steentjes konden stapelen. De verzameling Nederlanders en Belgen uit het hostel besluiten de trip toch per fiets te gaan doen. Ik had al een vaag vermoeden hoe dit trip ging verlopen dus had ik al voor de bus gekozen en Gjalt ¨hoefde ook niet persé te fietsen¨. Mooi, dus wij voor paar centen in de bus en ja hoor die bus begint aan een moeilijke klim, er was geen recht stuk bij. Na een tijdje zien we de uitgebluste gasten (en vrouw) aan de zijkant van de weg zitten waardoor Gjalt het natuurlijk niet kan laten om met een harde ¨Holaaa!¨uit het raam, te laten weten dat we hen boven wel zullen treffen. Ik kan niet zeggen dat ik spijt had dat ik deze tour de france achtige tocht aan me voorbij heb laten gaan : ).
Nadat wij de meeste Zapotec tempelpiramides en andere bouwwerken van dichtbij hadden bekeken of beklommen, troffen we het uitgeputte groepje en hebben we nog wat rondgelopen. Hoewel het allemaal ruïnes en tempelpiramides zijn, was ook deze site toch wel weer de moeite waard en heel anders dan de Maya sites die we tot nu toe gezien hebben. Vooral de ligging, boven op een berg met beneden overal dorpen en steden, maakt het wel apart.

Als aanvulling op de ¨gewone¨ taco hebben we toch besloten een plaatselijke dish te proberen: een soort gefrituurde sprinkhaan in chilipoeder. Normaal gesproken ben ik niet zo van de insecten etc. maar na slang en alligator moest ik dit toch ook maar eens proberen. Ik moet zeggen dat de chili zo overheerste dat er nog weinig sprinkhaan overbleef om te proeven. Of dat positief of negatief is.. Om het weg te spoelen hebben we ons toch maar aan de Mezcal gewaagd. Ondanks dat we wisten dat het een soort ¨zusje¨ van Tequilla is en dat al genoeg zegt. Mezcal is gemaakt van een bepaalde agave plant die je in heel Mexico vindt maar de meeste Mezcal komt uit Oaxaca en daardoor dus een must voor ons om het te proberen. Eigenlijk is elke Tequilla een Mezcal (gemaakt van blauwe agave uit bepaalde regio) maar andersom dus niet. Anyway! Wat betreft ons passen ze allebei prima in dezelfde twee straatjes. De straatjes ¨smerig¨ en ¨hoofdpijn¨. We zouden bijna zeggen dat zelfs Baijiu dan nog beter is. Alhoewel dat waarschijnlijk dezelfde geest is die zegt dat de nachtbussen beter waren. Want hoewel het nog niet eens zo heel lang geleden is dat we nog in China waren - zo´n 3,5 maand- beginnen we nu al typsich Chinese dingen te romantiseren. Zaken waar we ons eerst zo aan irriteerden verdwijnen naar de achtergrond. Tja, waarschijnlijk verlangen we over een jaar ook terug naar de Mezcal en de taco´s.

Als we nog een vergelijking met China zouden maken dan zou het grootste verschil eigenlijk wel zijn dat het hier allemaal een stuk makkelijker gaat. De mentaliteit is hier natuurlijk ook mañana mañana, maar ook daarnaast voelt het meer relaxt en makkelijk. Ons Spaans is bagger slecht maar we komen hier nu al verder dan we in China voor elkaar kregen met ons ¨survival Chinese¨. Sowieso is het fijn om geen smok en gespuug om je heen te hebben en in plaats daarvan mega veel mooie bossen, stranden, jungle en bergen. Oftewel, we willen helemaal niet dit plekje verruilen met China maar één ding is zeker: de stinkbussen en Baijiu worden zeker beter gewaardeerd naderhand dan tijdens! Nu dus zorgen dat we hier vooral ¨tijdens¨ genieten, wat wel snor zit. Mexico esta muy bueno!!

Hasta luego amigos!