Papiertje invullen, vliegtuig uitsjokken, naar de douane. 'Vacation?' Yes. Hup stempel erop, visa voor 180 dagen in de pocket, viva a Mexico!Kijk, zo kan het dus ook!

' Bienvenido a México! '

Het zingende sombrero koor dat ons buiten het vliegveldwelkom heethebben we nog niet eens gezien, maar we weten het nu al: we zitten hier goed!

De afgelopen dagen was het enige dat we zeker wisten dat we naar Cancun zouden vliegen. Dat we hier liever geen nacht wilden verblijven wisten we ook maar wat en waar dan wel? De avond van te voren besluiten we dat het Isla Mujeres gaat worden, een klein eilandje ten noorden van Cancun wat laid back schijnt te zijn en waar verder niet zoveel loos is, prima dus!
Vanaf het vliegveld zijn we met een paar busoverstappen bij de ferry die ons naar dit ' vrouwen' eilandje gaat brengen en voor we het weten beginnen we aan wat een vaste routine zal worden de komende tijd: het rondsjouwen met de backpacks op zoek naar een hostel. We vinden een kamer bij een señora in een pitoreske Posada en na een bezoekje aan de overbuur(tsuper)man zitten we met een heerlijk Sol biertje op het ieniemienie balkonnetje van de ondergaande zon te genieten wat day#1 Mexico meteen geslaagd maakt!

De dagen erna spenderen we voornamelijk op Playa Norte want er blijkt inderdaad niet zoveel loos te zijn op het eiland, wat we nog steeds prima vinden. Het opvallendste is eigenlijk wel dat iedereen er in maffe golfkarretjes rondrijdt.. en daar is dan ook wel het meeste mee gezegd. Die eerste dagen op Isla Mujeres zorgen er wel voor dat we lichtelijk in de war raken en is de kiem voor ' Het Taco Mysterie'. Want meneer Knorr en Casa Fiesta hebben ons blijkbaar al die jaren voor de gek gehouden! Taco's blijken geen taco schelpen te zijn (die hebben we zelfs nog nergens gezien)! We zijn geschokt! Ook de Burrito's en Faijata's houden ons bezig want wat is nou eigenlijk wat? Hmm..lastig.. des te meer reden om het zoveel mogelijk uit te proberen! =)

Na Isla Mujeres gaan we eerst terug naar Cancun om vanuit daar de bus te nemen naar Tulum dat een aantal uurtjes zuidelijker ligt aan de Caribische Zee. Wanneer we uit de bus rollen en even gedesorienteerd met onze ogen knipperen naar het felle zonlicht, worden we meteen door een soort wannabe-propper, eenFransoos met overduidelijk accent naar een guesthouse geleid. Uiteindelijk blijkt deze ´Casa del Sol´ nog best prima te zijn ook dus besluiten we een paar dagen te blijven. De ´cabaña´ a.k.a. hutje die we intrekken is hardstikke leuk, aardig en sfeervol maar nul komma nul geïsoleerd waardoor we ´s nachts zoveel mogelijk wollendekentjes verzamelen om ons warm te houden. Het is geen sneeuw maar ja ook in Mexico is het soms koud! ;)

Tulum is bekend als laid back, backpackers stadje maar vooral om z´n Maya ruïnes die dateren van ong. 500 BC. Nog helemaal ruïne fris gaan we dan ook (op de fiets) op pad naar deze oude Maya stad die ligt op een 12m. hoge klif aan de Caribische Zee. Het 1e wat je dan opvalt zodra je daar aankomt zijn de tientallen Amerikaanse tourgroepen die voor de gelegenheid hun resort in Cancun of Playa del Carmen zijn uitgekomen.Nog een keer knipperen en door de verspreide tourgroepen heen kijken geeft een ander beeld, best bijzonder wat die Maya´s toendertijd geklust hebben. Vooral het uitzicht van de klif over de Caribische Zee maakt het geheel wel speciaal en we besluiten de dag door daar heerlijk op het strand te liggen, onder aan de klif aan het azuurblauwe water met boven ons palmbomen en daar tussen her en der Maya ruïnes.

Omdat we nu goed ' De Maya Spirit' te pakken hebben, huren we een paar dagen later een scooter en gaan we op weg naar Cobá. Ook dit is een oude Mayastad die naar schatting werd opgericht kort na het begin van de jaartelling en gelegen is in de jungle. Over het scooter ritje erheen zouden we graag hele gave dingen vertellen.. maar die zijn er eigenlijk niet aangezien het één lange weg langs jungle was waarbij het hoogtepunt misschien was dat we een of andere inheemse buidelrat opgepeuzeld zagen worden door aasgieren. And that´s about it, we hadden dus net zo goed de bus kunnen nemen!

Cobá blijkt al meteen heel anders dan Tulum, wat eigenlijk een open vlakte was, en waar Cobá echt gelegen is in de jungle. De diverse ruïnes liggen verspreid waardoor we een paar uur zoet zijn om alle ´steentjes´ te bekijken. Wat er vooral, letterlijk, uitspringt is de 42m. hoge Tempelpiramide die je gelukkig nog mag beklimmen (bij sommige andere tempels in de Yucatan streek is dit vaak verboden omdat er teveel Amerikaanse toeristen vanaf denderden..). Bovenop deze Tempelpiramide heb je een geweldig uitzicht over de verstrekkende jungle waar Cobá in gelegen is. Die Maya´s waren behoorlijk bezige bijtjes met al die stenen stappelen en wanneer we uiteindelijk alles gezien hebben taaien we voldaan af. Onderweg terug maken we nog een stop bij een cenote, wat een bovengrondse poel is en vaak ook deels ondergronds gelegen is in een soort grot. Het water in deze cenote is superhelder wat het vooral populair maakt voor een frisse duik maar ook duikers zijn verzot op deze cenotes omdat deze onderwaterwereld heel speciaal blijkt te zijn en nergens anders op de wereld te vinden is.

De rest van onze tijd in Tulum stippelen we onze volgende stap uit, proberen we te genieten van de toch niet zo geweldige (maar wel goedkope) plaatselijke rum en volgen er de nodige potjes ´Jungle Speed´. In dit hilarische spel vergezellen ons twee toffe, superdroge Britse gasten en een belasting ontduikende Canadees die de wereld rondreist op bier en sigaretten. Hoewel Gjalt in het heetst van de strijd zijn vinger kneust in een strijd om de totem met Brit Dan, is het een hele gezellige avond met ' this dangerous Dutch game'.

De dag erna staan we bij het busstation op de stoep, met semi kater, voor een enkele reis naar Mérida, de op twaalf na grootste stad van Mexico. Hoewel deze stad in de toeristische streek Yucatan ligt is dit een echte stad waar Mexicanen wonen en werken, weer eens iets anders waar we zeker naar uit kijken!

Hasta Luego!

Susanne en Gjalt.